Onze Brabantse Kamerkandidaat op nummer 10: Rogier Havelaar

dinsdag 21 november 2006 09:08

“De mouwen opstropen en aanpakken!”
 
Hij werkt als student–assistent, zingt in de gospelband ‘Restored’, speelt op vrijdagavond basketballcompetitie, heeft net zijn bachelorstudie organisatie wetenschappen aan de universiteit van Tilburg afgerond, en begint nu aan de tweejarige onderzoeksmaster. Óf……… hij is vanaf 23 november lid van de tweede kamer! Hij, dat is Rogier Havelaar: nummer tien van de ChristenUnie, het jongste kandidaat kamerlid van de verkiezingen van 2006
 
Een kanten valletje siert het grote raam van de doorzonwoning in de woonwijk achter het Tilburgse Centraal Station. Op het eerste gezicht niet echt een studentenwoning, al gluurt het Elmo-knuffeltje wel brutaal vanaf de vensterbank naar buiten. Naast de deurbel echter ook geen half dozijn naambordjes, als teken van jongerenhuisvesting. Maar een koelkast midden in de woonkamer, naast de computer, met daartussen en een matras: ook weer niet echt doorsnee. Na aanbellen zwaait het badkamerraam open en klinkt de bevestiging: Hier woont inderdaad Rogier Havelaar met drie medestudenten. Maar Rogier moet van nog verder komen: hij is de bewoner van de vrijstaande ‘villa’ achterin in de tuin, de voormalige schuur? “Waarschijnlijk werd dit voorheen gebruikt als een soort kantoor.”legt hij uit, terwijl hij ondertussen één van de vier kasten aan de wand induikt om het Senseo-apparaat aan te zetten. Achter de half open kastdeur daarnaast zijn nog net de mouwen van een serie gladgestreken overhemden te zien. Vandaag draagt het aanstaande kamerlid een wit/rose gestreept exemplaar. De ingeklapte strijkplank staat gebroederlijk naast de elektrische piano. Daartegenover het bureau met computer, waarop een trots ChristenUnie-vlaggetje prijkt. Op zijn één persoonsbed staat een gitaar, daarboven hangt de televisie.
 
Rogier Havelaar, een Gooise jongen, die om te beginnen in Brabant en recent ook in heel Nederland de ChristenUnie jongeren, ofwel PerspectieF op de kaart zette. Met een foto van Rogier verkleed als banaan pakte het Brabants Dagblad vorig jaar groot uit, toen hij verkozen tot landelijk voorzitter van de ChristenUnie jongeren organisatie Perspectief. In die functie pendelt hij zeer regelmatig per trein tussen Tilburg, het partijbureau in Amersfoort, en regeringsstad Den Haag, waar hij eens in de zes weken onder andere over de te volgen politieke koers spreekt met de partijtop in het Politiek Beraad. “Alle geledingen van de ChristenUnie zijn hierin vertegenwoordigd: Zo is de partijvoorzitter Peter Blokhuis aanwezig, de directeur van het partijbureau Henk van Rhee, Rouvoet en Schuurman als vertegenwoordiging van Eerste en Tweede Kamerfractie en ik namens Perspectief.”
Rogier, politiek dier? Uit een politiek nest komt hij echter niet: “Ze zullen wel op me stemmen, maar mijn ouders zijn niet bijzonder politiek geïnteresseerd. Soms heb ik het nu wel met mijn vader over beleidsmatige zaken. Maar zoals ik Bos en Balkende recent in een tv-programma hoorde mijmeren over hoe vroeger bij hen thuis aan de keukentafel werd geboomd over politiek, nee dat ken ik niet.”
 
Rogier Havelaar, met zijn tweeëntwintig lentes het jongste ‘broekje’ op welke kandidatenlijst voor de Tweede Kamer dan ook. Geboren in het Gooise Huizen, opgegroeid als derde in een gezin van vier kinderen in Hilversum. Daar geeft zijn broer nu les als wiskundeleraar. Zijn oudere zus heeft haar studie textiele vormgeving in Amsterdam afgerond en wil zich in Rome gaan vestigen waar ze al eerder drie maanden woonde. Het jongste zusje studeert in Nederlands in Amsterdam. Beide ouders werken in de gezondheidszorg. Vader is verkoopleider medische apparatuur. Moeder regelt als transferverpleegkundige de eventuele hulp en begeleiding zo die nodig is na thuiskomst uit het ziekenhuis. Het gezin kerkte bij de Vrije Evangelische Gemeente in Hilversum. “Nu ga ik in Tilburg naar de Baptistengemeente, dat is het enige dat daar een beetje op lijkt. Niet alleen maar Opwekking, maar ook Psalmen, Gezangen en Johan de Heer. Maar ik heb het eigenlijk niet zo op die kerkelijke hokjes. Ik noem het meestal gematigd evangelisch.”
 
Geen politieke wortels, maar als puber kriebelt al: “Tijdens mijn middelbare schooltijd had ik al vaker het gevoel dat ik iets met politiek moest gaan doen. Toen hier in Brabant kwam in 2002, ben ik lid geworden van Perspectief, ChristenUnie Jongeren. Vrij snel kreeg ik een mail terug met de vraag of ik actief wilde worden binnen Perspectief. Ja, dat wilde ik best. Maar had toen nog niet door, dat – wanneer je op zo’n vraag Ja zegt in Brabant – dan zo’n beetje de vlag uitgaat! Ik kwam dus verwachtingsvol op een Perspectief-bijeenkomst. Daar bleken alleen Kees Verweij, en Ronald Sonnemans te zitten. En ik. Kort daarna ging ik mee op een excursie naar de Tweede Kamer, en stelde me voor aan de mensen daar. Dat bleek niet nodig: Jij bent onze man in Brabant!”, klonk het. Wat is dit? heb ik me lang afgevraagd. Er was hier dus niks. Een blauwe maandag lid, en drie weken later was ik voorzitter van een lokale afdeling. in oprichting.” Al is de basis in Brabant smal, animo is er wel, is de ervaring van Rogier. Mede op zijn initiatief kwam de provinciale ledendag tot stand, die tot nu toe twee keer heeft plaatsgevonden. “Je hebt meer aan honderd mensen die actief zijn, dan tweehonderd die je erbij moet slepen.”
 
In zijn studentenstad Tilburg werden debatavonden gehouden met de andere politieke jongerenorganisaties. “We hebben ons sterk gemaakt voor het zogenoemde nachtnet van de NS. Voorheen kon je tot die in de nacht met de trein naar Amsterdam, maar als je vanuit Den Haag naar Tilburg wilde moest je om tien uur al in de trein zitten.” aldus Rogier: “Twee jaar lang was Perspectief Brabant niet meer dan Rogier Havelaar en een website. Later kwam Lysette Klop erbij, en toen ook Teunis de Peuter. Doel voor mij was een afdeling opzetten, die draaiend bleef ook als ik weer weg zou zijn. De voorzet, heb ik kunnen geven, een structuur gelegd. En toen kwam die functie van landelijke voorzitter. Twijfel heb ik wel gehad, over wat ik in Brabant achter zou laten. Maar dat is gelukkig goed opgepakt door Lysette.” Deze ochtend gaat meermalen de telefoon. Gesprekken waarin lijntjes worden uitgezet voor campagneactiviteiten. Over filmpjes met thema’s als gezondheidszorg en onderwijs, die via de Perspectief website straks te zien moeten zijn. “Elke week een ander item. Dat is best te doen. We hebben een goed netwerk, van mensen die in daarover kunnen vertellen en dingen daarvoor dingen kunnen regelen. ‘Jij beslist’, is onze slogan. Volgende week moet deze site in de lucht zijn.”
 
Dit voorjaar ‘scoorde’ Rogier onbedoeld in het normen en waardendebat. Aanleiding was zijn column in het Centraal Weekblad tegen webcamseks, die werd opgepikt door de discussiesite GeenStijl.nl. Een storm van weinig welluidende kwalificaties en beledigingen brak los. Niet alleen op deze website, maar ook telefonisch werd Rogier lastiggevallen en bedreigd. “Persoonlijk heeft het mij zelf niet zoveel gedaan. Maar voor de mensen om mij heen, mijn vrienden, mijn vriendin is het wel heel vervelend geweest. Veel nare telefoontjes en sms’jes. Zo grof, dat we op een gegeven moment, Erik van Dijk van het partijbureau en Margreet Schutte van communicatie, ons afvroegen: moeten we hier niet iets mee? Voordat ik aangifte ging doen bij de politie heb ik nog naar GeenStijl gebeld en daar in de voice mail bericht in gesproken met als doel nog gelegenheid geven om te reageren. Maar van die kant bleef het stil.” Inmiddels was de hele kwestie ook door de landelijke media opgepikt. “Alles kwam tegelijk. Terwijl we de gastenboeken tijdelijke gesloten hadden vanwege de grove reacties, wist heel Nederland wie Rogier Havelaar was. Zelfs in Duitsland stond het in de krant, hoorde ik via m'n werk.” Fok.nl radio, Kink fm. vroegen om reactie voor de microfoon. Vice voorzitter Harm Jan Vedder werd met de taxi vanuit Leiden naar Studio Plantage in Amsterdam gereden om het Perspectief standpunt in het Vara-programma de Leugen Regeert te verdedigen. “Na dat weekend kreeg ik van GeenStijl het aanbod om een tegenreactie van 750 woorden te schrijven. Daarop kwamen reacties zelfs in de trant van: “die jongen heeft wel een punt!’.” Sinds de ingezonden brief, is het weer rustiger, al staat er nog de afspraak voor dit najaar voor een discussie over wat je nu wel en niet op internet kunt zeggen. “Er heeft nog iemand gebeld met de vraag wanneer hij mijn gratis Suske en Wiske-verzameling op kon halen. Een grapje van een GeenStijl-bezoeker, mijn telefoonnummer was op Marktplaats gezet. Ik kan er alleen maar om lachen. Maar het meest belangrijk is denk ik dat we hebben laten zien, dat we voet bij stuk houden, en dat heeft tot zo’n golf van aandacht geleid. En het is heel goed geweest dat we normaal hebben gereageerd als christen. Ik heb ook wel heel erg ervaren dat er voor gebeden is. Het was natuurlijk ook niet leuk.’, aldus Rogier. “En als er nu op Geen Stijl gesproken wordt over christenen, dan gaat het over ‘Rogiertjes’. Ook wel weer grappig.”
 
Maar moreel gezien, staat ons land er slecht voor, stelt Rogier: “Los van de economische vooruitgang momenteel, staat ons land in moreel opzicht droog. Niet zozeer failliet, maar het moet wel anders, en het moet wel snel. Zoals het nu gaat, kan het niet door blijven gaan. Wat mij drijft is een grote maatschappelijke bewogenheid. Als ik een misstand zie, dan heb ik de neiging om de mouwen op te stropen en wil ik wat doen. Over de kinderen van nu, de generatie van morgen, maak ik me zorgen. Problemen waar zij nu mee worstelen, obesitas, internet, de 24-uurs kinderopvang. Dat vreselijke plan dat ik helemaal niks vind. Dat kan ik gewoon niet snappen. Een kind is toch niet waar je zo nu en dan voer in gooit en van tijd tot tijd ergens dumpt? Ik maak me zorgen over de onverschilligheid. Mensen zijn druk, afgestompt. Het gaat om eten, drinken en verzadigd worden. Ik kan het niet genoeg benadrukken, de leegheid, die Nederland zo duidelijk aangeeft. Terwijl we zo’n prachtig land hebben! Onze handelsgeest, de tolerantie, de saamhorigheid was tot ver over de landsgrenzen bekend. Nu is het het ontbreken van sociale cohesie, de normloosheid. Goed voorbeeld is het boek ‘Niet spreken met de bestuurder’ van Gerard van Westerloo, verschenen in de tijd onder paars, waarin hij beschrijft hoe jongeren de banken van tramlijn 16 totaal slopen. De conducteur mag daar niks van en niks over zeggen, ‘want misschien hadden die jongens wel net een heel vervelend gebeurtenis meegemaakt!?’ Dat pamperen, daar kan ik dus niks mee. En de verafgoding van de vrijheid van meningsuiting, daar maak ik mij zorgen over.”
 
In de peilingen staat de ChristenUnie goed. Mocht het regeringsdeelname worden, welke posten zullen het dan worden? “Rouvoet op justitie, Slob voor onderwijs en mediazaken, en Tineke op buitenlandse zaken. Op die drie thema’s heeft de ChristenUnie echt heel goede ideeën.”, aldus Rogier. Het resultaat van zijn tiende plaats op de kandidatenlijst staat of valt met de verkiezingsuitslag en de eventuele coalitievorming: ‘Mocht ik uiteindelijk niet fulltime de politiek ingaan, dan zou ik hier graag aan de universiteit blijven werken. Sowieso zou ik hier toch kunnen blijven wonen. Waarom niet. Brabant bevalt me wel!
 

« Terug

Reacties op 'Onze Brabantse Kamerkandidaat op nummer 10: Rogier Havelaar'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.

Archief > 2006 > november